Spread the love

सुदर्शन शर्मा

पहिलो कविता

शब्द यात्रा

थाहा छैन कुन दिन ?
यी जिउँदा हरफहरु सकिन्छन्
अनि हिड्नु पर्छ एक्लै
मृत्युतर्फको
यो
सुनसान यात्रा

शब्द बाँचुञ्जेल त
के फिक्री गर्नु ?

दोस्रो कविता

भेट र प्रेम

चट्याङ्ग जस्तो भेट
भुसको आगो जस्तो प्रेम

समयको एउटा उचाईमा
हाम्रो भेट हुँदा
धर्ती हिँडिरहेथ्यो या घुमिरहेथ्यो
हामी हिँडिरहेथ्यौँ या घुमिरहेथ्यौँ
तर नजरहरु हाम्रा, टक्क अडिएका थिए

दुबै जोडा आँखाहरु
गहिराईमा डुबेको पल
तिमीले के भट्टायौ कुन्नि ?
मेरा आँखाले यस्तो मोती टिपेर फर्केछन्
‘तिम्रै आँखाको याद
अनि
अनन्त प्यार’

जिन्दगीको नदी तिम्रो र मेरो
अविरल बगिरहला
तर
“हामी होईनौँ दुई किनारा”
कम्तिमा यत्ति प्रमाणित गर्न पनि
हामी पुन: पटक पटक भेटिरहनुपर्नेछ
लामो जीवन सफरमा