कविता : मृत्यु (भिडियो सहित)

सेमिना गौतम

गिज्याइ रहेछन् मलाई

यी सुक्खा पहाड्ले

किनकी

मैले यताको पानीले

खाडीलाई भिजाएर आएको छुँ ।

मरुभुमीलाई जंगल

बनाएर आएको छुँ ।

आफु जन्मेको धर्तीलाई नाङ्गै राखी

पराइलाई शृङ्गारेर आएको छुँ ।

लाग्छ, यो मेरो गाउँको माटो

मेरो गाउँको पानीमा

सँगै बाल्यकालमा हुर्केको

मेरो आगनको रुख

सबै हेरिरहेछन् मलाई

सुनाइरहेछन् मलाई

बलात्कृत चेलीको रोदन

हिंसा र हत्याले पिल्सिएको रोदन

अनि भयानक आक्रोश ।

अवाक भएको छुँ म

घाँटी गाँठो परेर आएको छ,

आफ्नो झोला भर्न हिँडेको

आफ्नै माटोको उर्बरता रित्त्याएको रहेछु

अरबको खाडीको घाममा

काम बेची आएको म

खुशीहरु पोको पारी

गाउँ आएको म

सारा संसारका खुसी आफ्नो

घर भित्र्याउन आएको म ।

पाइला पाइलामा ऐठन परेपनि

आतुर छ यो मन त्यो आँगन टेक्नलाई

जहाँ म फुलेको थिएँ

जहाँ मेरा पखेटा लागेका थिए ।

ठुलो काठको बाकस

लम्पसार मेरो आँगनमा

सुतिरहेको देख्छुँ म ।

नुनिलो आँसुको धारामा

मेरो गाउँ रोइरहेको सुन्छु म

यसो बाकस तिर नियाल्दा

आफ्नै स्वरूप देख्छुँ म ।

कठै मेरी आमाको आस

मेरी आमको सास

म त लास भएको देख्छु

मेरो खुशीको पोको

मेरी आमाको धोको

लास सँगै बन्द भएर

मेरो घरलाई निलिरहेको देख्छु म !!!

०००

गौतमको ‘मृत्यु’ कविता पुल्चोक ई. क्याम्पसमा आयोजित ‘IOE POETRY CHAMP 2.0’ मा ‘टप १५ फिनालिस्ट’मा पर्न सफल दरिएको थियो । उक्त प्रतियोगिताको फिनालेमा दिइएको उनको लाइभ प्रस्तुति ।

 Aloud Official द्वारा खिचिएको  भिडियो हेर्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस्:

https://youtu.be/3GzP1o6bVRM?t=42

सल्लेरी खबर