चार युगहरु शास्त्रहरुमा वर्णन गरिएको छ। सतयुग, त्रेतायुगा, द्वापारा युग र कलियुग। यी मध्ये, कलियुग अझै चलिरहेको छ। द्वापर युगमा महाभारत युद्ध समाप्त भएपछि भगवान् कृष्ण पनि केही समय द्वारका बसेर आफ्नो वासस्थान वैकुंठ गएका थिए।
महाभारत युद्धमा युधिष्ठिरले अभिमन्यु र उत्तराको छोरा परिकृतलाई राजा बनाए। युधिष्ठिर, भीम, अर्जुन, नकुला र सहदेव आफ्नी श्रीमती द्रौपदीसँग हिमालयको यात्रामा गए। यस यात्रामा, पाण्डव र द्रौपदीको अन्त्य भयो र युधिष्ठिर मात्र शारीरिक स्वर्गमा पुगेका थिए।जब श्री कृष्ण गए, कलियुग पृथ्वीमा आइपुगेको थियो। तर राजा परिकृतले उनीहरूलाई युद्धमा परास्त गरे। तर कलियुगले पृथ्वीमा ठाउँको लागि प्रार्थना गरे। यसमा राजा परीक्षितले कलियुगलाई जुवा, हिंसा, व्यभिचार र मद्यपानको साथ दिए। यो भनिन्छ कि जो जुवा, हिंसा, व्यभिचार, रक्सी र सुन त्याग्छन्, कलियुगमा हावी छैन। कलियुगको अर्को महिमा हुन्छ भनिन्छ। यस युगमा, शुभ परिणामहरू पाउनको लागि भगवानको नाम सम्झना र जप गर्नु नै एक मात्र उपाय हो। दानिलो पनि कलियुगमा सबै भन्दा राम्रो मानिन्छ। श्रीमद्भगवद् गीता कलियुगमा पनि अत्यन्त महत्त्वपूर्ण छ।
श्री कृष्णा आपा धाममा फर्कनु भन्दा पहिले उनले अक्रूरसँग कुरा गरे। त्यस बेला अक्रुरले श्री कृष्णलाई हात मिलाएर प्रार्थना गरे कि यदि उनी गए भने कलियुगको प्रभाव बढ्ने छ। व्यक्तिहरू गलत मार्ग अनुसरण गर्दछन् र गलत कार्यतर्फ लाग्दछन्। त्यसपछि श्रीकृष्णले श्रीमद् भागवतलाई अक्रूरमा प्रचार गरे। श्री कृष्णले भनेका थिए कि म यस भागवतको रूपमा यस धरतीमा बास गर्नेछु। यदि एक व्यक्ति श्रीमद् भागवत पाठ गर्दछ र आफ्नो शिक्षा सही तरिकाले पालन गर्दछ भने एक व्यक्ति सबै समस्याबाट छुटकारा पाउन सक्छ। स्रोत– धार्मिक ग्रन्थ
