Logo

मेरो रुम ( कविता ) – मौसम अर्याल



Spread the love

 

मेरो रुम  

 

रुम पनि साला रुम जस्तो छैन । …

यो देख्दा साच्चिकै म रुनु कि हास्नु दोधारमा छु,

 

हिजो राती हतार गरी गरी आठ‌ै बजे सुतेको सिरक

अहिले बिहान १२ बजे सम्म नि उठ्न मान्दैन ।

 

तन्ना एकै ठाउँ कच्याककुचुक परेको छ,

सिरानी त्य्सै ठुस्स परेको छ ।

 

हिजै साँझको फोहोर कराइ निच्च दाँत देखाइ बसिराखेको छ,

नुहाउनै मान्दैन ।

 

ग्यास चुलोले अन्तिम पटक कहिले नुहायो,

उ आफैलाई याद छैन ।

 

भित्ताको कुनामा यति धेरै जालो छ कि,

कुन दिन माकुरी आफ्नै जालोमा फस्छ थाछैन ।

 

त्यो जुत्ताको श्रीमान् मोजाको दुर्गन्ध बयान गरी साध्य छैन,

सुग्न नसकेर मोजा बेला बेलामा आफै बेहोस हुने गर्छ ।

 

रुममा विपरीत सुगन्ध यति छ कि,

आफैलाई रोग सर्ने डरले मच्छरहरू ढोकाबाट भित्र छिर्न मान्दैनन् ।

 

यता बासी भात खादा खादा,

कुन दिन साङ्लाहरू हात्ती हुने हुन भन्ने पिर छ ।

 

उता मुसाहरू आफ्नो अस्तित्व जोगाउन,

दिनको एक हजार तीन सय त्यात्तिस पटक एउटै बाटोमा रेलको गतिमा कुदिरहन्छन  ।

 

प्रतिक्रिया दिनुहोस्